Het homostel Dennis (28) en Lody (25) wil graag samen een kind. Hun kinderwens kan in vervulling gaan als een nicht zich aanbiedt als draagmoeder. Ze wil met liefde een kind dragen voor haar neef, maar niet van haar eigen eicel. De wenspapa's moeten daarom op zoek naar een eiceldonor en een kliniek die de bevruchting tot stand wil brengen. Julia von Graevenitz volgde anderhalf jaar lang hoe Dennis en Lody samen met hun draagmoeder het onmogelijke toch mogelijk proberen te maken. De film is een schrijnend verslag van de lange weg tussen hoop en teleurstellingen van een homostel met een kinderwens. De mannen willen, net als een heterogezin, kinderen van henzelf en kiezen bewust niet voor adopties of co-ouderschap. Omdat draagmoederschap verboden is in Nederland, zijn ze genoodzaakt om in het buitenland op zoek te gaan naar een eiceldonor en een IVF-kliniek. Die vinden ze in Canada maar de behandeling kost een hoop geld. Door middel van een ludieke crowdfundingsacties proberen ze het benodigde bedrag van 40.000 euro bij elkaar te krijgen. Dennis en Lody laten hun zaad invriezen in Canada en maken een keuze voor een eiceldonor. Alles lijkt voorspoedig te gaan, totdat er uit de bevruchte eicellen maar 1 embryo tot ontwikkeling komt. Ze hebben dus één kans. Dit embryo wordt ingebracht in de baarmoeder van de draagmoeder, maar zij raakt niet zwanger. Na twee jaar inspanningen en een grote financiële investering, blijkt alles voor niets. Een ontroerende documentaire die op een heel persoonlijke manier laat zien hoe moeilijk het voor homomannen in Nederland is om hun kinderwens te vervullen.