Diva Dolorosa is een ode aan een uitgestorven genre waarin vrouwelijke sterren als Francesca Bertini, Pina Menichelli en Lyda Borelli ongekend populair waren. In de stille-divafilms van de jaren tien verkenden de actrices het uiterste van hun expressieve mogelijkheden, met niet meer dan het eigen, verleidelijke lichaam als instrument. De rollen, typerend voor het fin de siècle van de vorige eeuw, verbeeldden altijd archetypes: de femme fatale, de hysterica en de femme fragile. Hun verhaal is tragisch en voert van euforie, extase, straf en verdriet naar ziekte en dood.