De sjah van Iran organiseert in 1971, ter ere van het 2.500-jarig bestaan van de Perzische monarchie, het allergrootste feest ter wereld ooit. Een reconstructie van 'The greatest party on earth', met alle gevolgen van dien. De sjah heeft zichzelf uitgeroepen tot ‘King of Kings’ en wil voor vol worden aangezien door de internationale beau monde. Hij presenteert met zijn feest een nieuw en trots Iran; een land van olie en moderne seculiere waarden en niet van de zwaar religieuze normen. En geld is geen probleem. Maar elk groots feest heeft een paar katers tot gevolg. Wat brengt al deze rijkdom en overvloed teweeg bij zowel het zeer arme deel als het zwaar religieuze deel van de bevolking?