TVgids.nl
Klik op 'toestaan' om meldingen van TVgids.nl te ontvangen.
Amusement
Het is overigens wel te hopen dat je een lange adem hebt: in plaats van vijftien of zestien acts staan er op deze zaterdag 17 mei zesentwintig optredens voor je klaar.
Na maar liefst veertig jaar waagde het Noorse popduo Bobbysocks dit jaar weer een poging om Noorwegen te vertegenwoordigen. Maar de voorkeur ging toch echt naar de 19-jarige Kyle Alessandro, de jongste deelnemer dit jaar, met zijn nummer Lighter. Dit lied vertelt het verhaal van zijn moeder, die anderhalf jaar geleden hoorde dat ze nog maar zes maanden te leven had, maar gelukkig is ze nu weer gezond. Hij heeft de eer om af te trappen.
Luxemburg is terug van weggeweest. Na ruim dertig jaar afwezigheid maakte het land vorig jaar zijn comeback op het Eurovisie Songfestival-podium, en dat deden ze niet onverdienstelijk met een dertiende plek. Dit jaar wagen ze opnieuw hun kans, met de pas 25-jarige docent Laura Thorn aan het roer. Haar nummer La poupée monte le son ('de pop zet het geluid harder') is echter niet zomaar een inzending: het is een knipoog naar het lied waarmee Luxemburg zo'n zestig jaar geleden het festival wist te winnen.
Is het Stefano Keizers? Govert Meit? Of toch weer een nieuwe alterego van een van onze favoriete kleinkunstenaar? Nee hoor, het is Tommy Cash uit Estland. Deze eigenzinnige artiest, rapper, beeldend kunstenaar, producer en goede vriend van Joost Klein neemt in zijn aanstekelijke nummer Espresso Macchiato wat Italiaanse clichés op de hak. En wat ons betreft doet hij dat… fantastico.
De Israëlische deelname aan het Songfestival leidde zowel vorig jaar als dit jaar tot flinke discussies. Verschillende landen tekenden protest aan, maar dat mocht niet baten. Dit jaar is het dan ook gewoon de beurt aan Yuval Raphael, die met New Day Will Rise een hoopvolle boodschap wil verspreiden. In haar lied klinkt het: 'Iedereen huilt, maar huil niet alleen. De duisternis zal verdwijnen, zeker als je een trap van kristallen betreedt'. En dat laatste doet ze dan ook letterlijk.
Litouwen is al jarenlang een trouwe Songfestival-deelnemer, al staat de overwinning nog altijd op het wensenlijstje. Toch geven ze niet op. Dit jaar proberen ze het met de vierkoppige band Katarsis en het nummer Tavo Akys. En misschien maar goed dat het grotendeels in het Litouws is, want de tekst is bepaald geen vrolijk feestje: de zangers zingen over ogen vol pijn, lege hulzen en redenaars die met holle woorden olie op het vuur gooien. Opbeurend? Niet echt.
Gelukkig is het na zo'n treurig lied tijd voor wat positiviteit. Als er namelijk iemand is die dit jaar barst van energie, is het Melody uit Spanje wel. Tijdens Eurovision in Concert - de grootste preparty van Europa - gaf ze zelfs een toegift die bijna langer duurde dan haar eigen nummer. Niet zo vreemd, want ervaring heeft ze genoeg: haar eerste grote hit scoorde ze al op haar tiende. Ze vertegenwoordigt haar land met Esa Diva.
Waar wij in Nederland elk jaar weer hopen de finale te halen, is dat voor Oekraïne allang geen vraag meer. Ook dit jaar zijn ze dus weer van de partij, en wel met de tweelingbroers Danyil en Valentyn Lesjtsjynskyi én drummer Fedir Hodakov, samen bekend als de band Ziferblat. Met hun nummer Birds of Pray willen ze Europa raken. Het is namelijk een lied over vogels die emoties en liefde sturen naar mensen ver van huis.
Het Verenigd Koninkrijk is elk jaar verzekerd van een plekje in de finale, maar echt geweldig waren de resultaten de afgelopen jaren niet. Tijd dus voor een frisse aanpak, moet het land hebben gedacht. Dit keer schakelden ze dan ook de hulp in van Deense Eurovisie-veteranen, die meeschreven aan het nummer What The Hell Just Happened?. En nee, het wordt niet gezongen door O'G3NE of K3 (al lijkt dat misschien zo), maar door de Britse meidengroep Remember Monday.
Kijk je naar de voorspellingen van de bookmakers, dan lijkt het erop dat het deze zaterdag een strijd wordt tussen Zweden en Oostenrijk. Dat laatste land wordt dit jaar vertegenwoordigd door de 24-jarige singer-songwriter Johannes Pietsch, beter bekend als JJ. Zijn nummer Wasted Love is een emotionele ballade met een flinke dosis drama - grotendeels gezongen in kopstem. Dat belooft dus net als donderdag een intense drie minuten te worden.
IJsland doet al sinds 1986 mee aan het Songfestival, maar vorig jaar eindigden ze als hekkensluiter in de halve finale. Auw! Gelukkig ziet het er dit jaar een stuk zonniger uit. Het muzikale duo Væb – bestaande uit de broers Hálfdán en Matthías - wist dinsdag genoeg stemmen binnen te slepen met hun nummer Róa om in deze finale opnieuw te mogen schitteren. En shinen doen ze zeker: die astronautenpakjes en grote zonnebrillen zijn niet te missen.
Na jaren van afwezigheid stond Letland vorig jaar eindelijk weer in de grote finale van het Songfestival - en dat smaakte duidelijk naar meer. En dus is het maar goed dat het de zeskoppige girlband Tautumeitas ook is gelukt om door te stoten. Zij kregen donderdag genoeg stemmen met hun mysterieuze Bur man Laimi - wat zoveel betekent als “Breng me geluk”. En vanaf hier zeggen we dus vol overtuiging: toi, toi, toi!
En dan is het eindelijk de beurt aan onze Nederlandse trots Claude. Op 9-jarige leeftijd kwam hij na een onveilige tijd als vluchteling samen met zijn broers, zussen en moeder vanuit Congo naar Nederland. Hij zat vervolgens anderhalf jaar in een AZC, behaalde zijn havo-diploma en deed mee aan The Voice Kids, maar nu is het tijd voor iets belangrijkers: zijn tijd om te schitteren met C’est La Vie.
Na het ongetwijfeld emotionele optreden van Claude, wordt de rust bruut verstoord door Finland. In eerste instantie werd het optreden en de outfit van Erika Vikman zelfs als te sexy en gewaagd gezien voor een familieshow als het Songfestival. Dat leidde tot wat aanpassingen, maar aan haar impact heeft het niets afgedaan: na haar optreden op dinsdag schoot Erika met haar nummer Ich Komme meteen omhoog in de voorspellingen van de bookmakers.
In Italië is het normaal dat de winnaar van het Festival van San Remo het land vertegenwoordigt op het Songfestival. Dit jaar zei de winnaar echter ‘nee’, waardoor de nummer twee, Lucio Corsi, de kans kreeg. Deze singer-songwriter, die in Toscane geboren is, in Milaan studeerde en al sinds zijn jeugd zijn eigen nummers schrijft, wil Europa veroveren met Volevo Essere Un Duro, oftewel ‘ik wilde een stoere jongen zijn’. En grappig genoeg mag hij daarbij gebruikmaken van Engelse ondertiteling.
De Poolse Justyna Steczkowska is met haar 52 jaar dit jaar de oudste soloartiest op het Eurovisie-podium. Of leeftijd in haar voordeel werkt? Dat moeten we nog afwachten. Wat wél zeker is: aan ervaring geen gebrek. Precies dertig jaar geleden stond ze al eens namens Polen op het Songfestival. Die poging leverde geen topnotering op, maar met haar nieuwe nummer Gaja, een krachtige ballad in het Engels én Pools, krijgt ze nu een kans op revanche.
Duitsland kiest dit jaar eens niet voor de vertrouwde aanpak door een Engelstalig nummer in te sturen. Voor het eerst in achttien jaar klinkt er namelijk weer eens een Duitstalig nummer op het Songfestival - en dat is te danken aan het Oostenrijkse duo Abor & Tynna. De broer en zus, die een voorliefde hebben voor hiphop en elektronische beats, brengen het nummer Baller. Een krachtige track over zelfvertrouwen en jezelf herpakken na een relatiebreuk.
Voor Griekenland staat zangeres Klaudia Papadopoulou - beter bekend als Klavdia - op het Eurovisiepodium. Met haar prachtige ballad Asteromáta, volledig in het Grieks gezongen, vertelt ze een krachtig verhaal over het verliezen van je vaderland en de hoop op een nieuw begin. Pak de zakdoekjes er dan ook maar weer bij, want dit zorgt ongetwijfeld voor een emotioneel moment.
Waar in Zweden wekenlang werd gespeculeerd over een comeback van Måns, was in Armenië zanger Simon de grote favoriet. Hij scoorde tijdens de nationale finale de maximale punten van zowel de internationale als nationale jury, maar het publiek dacht er anders over en zette hem ‘slechts’ op de vierde plek. Daardoor is het nu Parg die het land vertegenwoordigt, met zijn volgens kenners tijdloze nummer Survivor.
Dankzij Nemo en The Code hoefde Zwitserland dit jaar de halve finales niet af te wachten: het gastland is namelijk samen met The Big Five-landen altijd al automatisch geplaatst voor de grote finale. Dit keer is het aan Zoë Më om de Zwitserse eer hoog te houden. Zij doet dat met de ingetogen, Franstalige ballade Voyage, waarin ze een poëtische boodschap meegeeft: bloemen bloeien pas als je ze water geeft. Een krachtig pleidooi voor menselijkheid en compassie.
Zangeres Miriana Conte deed al vier pogingen om Malta te mogen vertegenwoordigen op het Songfestival, en dit jaar was het dan eindelijk raak. Oorspronkelijk zou ze dat doen met het nummer Kant, wat Maltees is voor ‘zingen’. Onschuldig genoeg, zou je denken. Alleen bleek de titel in het Engels nét even anders te klinken en dat viel niet overal in goede aarde. De tekst werd daarom aangepast en het nummer kreeg een nieuwe naam. De inzending heet nu Serving.
Als bookmakers en kijkers vooraf hadden moeten gokken wie de finale niet haalt, was Portugal vast favoriet geweest. Niet dat de band NAPA niet kan zingen of dat hun nummer Deslocado slecht is, maar in een show die steeds meer om spektakel draait, komt het misschien wat te rustig over. Toch zien we ze terug. De vijf ‘ontheemde’ bandleden brengen deze zaterdag opnieuw een ode aan hun eiland Madeira.
Of Denemarken zaterdag nu wint of niet, voor zangeres Sissal is de missie eigenlijk al geslaagd. Het is namelijk voor het eerst in zes jaar dat het land weer in de finale staat. De Faeröerse zangeres - die zelf grapt dat ze een diva-complex heeft - zong zich donderdag met haar nummer Hallucination overtuigend naar een finaleticket. En dus wacht haar nu de volgende beproeving: zo hoog mogelijk eindigen in de grote finale.
Even leek het erop dat voormalig Songfestival-winnaar Måns Zelmerlöw Zweden opnieuw zou vertegenwoordigen, maar uiteindelijk bleek dat niet het geval. De voorkeur van het land ging dit keer namelijk uit naar de band KAJ met hun nummer Bara Bada Bastu - wat in het Nederlands zoiets betekent als ‘even een saunaatje pakken’. Dus pak snel je waaier erbij, want die opvliegers komen eraan (en wie weet zien we hier wel de nieuwe winnaar in actie!)
Of gaat Frankrijk er zaterdag met de winst vandoor? Het land zet dit jaar in op de 28-jarige Louane Emera. Tijdens de tweede halve finale - waarin ze als rechtstreeks geplaatste act enkel symbolisch te zien was - maakte ze met haar Franstalige ballad Maman al veel indruk. En dat is ook de bookmakers niet ontgaan: Louane staat inmiddels weer stevig op de derde plek.
In Nederland kiest een kleine commissie altijd onze inzending, maar San Marino pakt het anders aan. Maar liefst 1200 artiesten stuurden een nummer in, waarvan 221 optraden in de halve finale. Daar kwam uiteindelijk de 52-jarige dj Gabry Ponte uit met zijn nummer Tutta L’Italia. En eerlijk is eerlijk: als je zo’n enorme strijd overleeft, moet je wel iets bijzonders in huis hebben, toch?
En last en hopelijk voor het land not least is het de beurt aan Kolë Laca en Beatriçe Gjergji, samen bekend als Shkodra Elektronike. Ze leerden elkaar kennen via Facebook en hebben iets gemeen: allebei zijn het Albanese immigranten in Italië. Toch blijven ze trouw aan hun roots. In het dialect van hun geboortestad brengen ze het nummer Zjerm, vol vuur en verbondenheid.
De grote finale van het Eurovisie Songfestival zie je op zaterdag 17 mei 2025 vanaf 21:00 uur live bij AVROTROS op NPO 1.
Geen tweede seizoen voor realityserie Gordon
12:33Hoe laat treedt Claude op tijdens de finale van het Eurovisie Songfestival 2025?
11:18Dit programma vervangt Boer Zoekt Vrouw op de zondagavond van NPO1
10:48Perla uit De Bondgenoten speelt open kaart: 'Ik zou Desmond wel doen'
10:38Zo kijk je de Eurovisie Songfestival-finale met commentaar van Gordon en Andy van der Meijde