Fouten maken is menselijk, wordt ons van jongs af aan voorgehouden. Toch heeft de dokter geen boodschap aan de geruststellende werking die hier vanuit lijkt te gaan. Zijn fouten hebben verstrekkende gevolgen, niet in de laatste plaats voor de patiënten. Hen wordt een onjuiste diagnose, verkeerde medicatie of nalatig handelen verweten. Terecht of niet, de impact op het leven van de arts is groot. Schuld en schaamte op het werk en thuis, maar ook onzekerheid die vaak tot ver na een incident wordt gevoeld, valt de arts ten deel. Filmmaker Frans Bromet praat met artsen die het aandurven om voor de camera te vertellen over fouten die zij hebben gemaakt of die hen worden aangerekend. Sommigen zijn hiervoor zelfs voor de tuchtraad gedaagd. Het praten over fouten is bepaald geen vanzelfsprekendheid binnen de medische beroepsgroep. Het vertrouwen dat de patiënt in de dokter stelt, blijkt een groot goed. Het beschamen van dat vertrouwen is een ontluisterende ervaring voor de medici. Toch zijn zij bereid een boekje open te doen "omdat je anders de patiënt en zijn familie de mogelijkheid ontneemt om het te begrijpen, om te verwerken wat er is gebeurd." Maar vooral ook omdat je alleen kunt leren van fouten door het bespreekbaar te maken. Pas dan kunnen ziekenhuizen daadwerkelijk maatregelen treffen of verbeteringen doorvoeren. Het openhartige relaas van de artsen is een moedig pleidooi voor meer openheid binnen het medische metier. De behoefte aan meer openheid en steun van collega's en het ziekenhuis na een incident blijkt groot. De dokter blijkt ook een mens te zijn.