Op een dag krijgt de Nederlandse filmmaakster Aliona van der Horst een erfenis: een kamertje van zes vierkante meter in een houten huisje, op het platteland van Rusland waar haar moeder is opgegroeid. Aliona gaat, nu met camera, terug naar het dorp waar ze als kind in de vakanties logeerde. De film laat stemmen horen van haar oma en tantes en toont de tastbare bewijzen van hun leven in het familiehuis. Dozen en koffers vol afgedragen schoenen, in alle maten, komen tevoorschijn. Stapels lapjes, dekens, verstofte voorraden blikjes en weckpotten, voor je weet maar nooit. Wie waren zij en wat voor levens hadden ze? Vanwaar hun voortdurende angst en opoffering? Een poëtische documentaire over Van der Horsts Russische familie en het leven van gewone mensen in tijden van Stalin, kunstmatige hongersnoden en oorlog.