U maakte een minidocumentaire over eenzaamheid. Waarom dat thema?
“Omdat ik het belangrijk vind dat er aandacht voor is, zeker in een ouder wordende samenleving. Bovendien is het zeer actueel; onlangs kwam het Centraal Plan Bureau met een rapport over eenzaamheid, getiteld Kwetsbaar en eenzaam? Dat maakt wel duidelijk hoe belangrijk het is dat we eenzaamheid als een probleem gaan erkennen, temeer omdat er ook een taboe op rust. We doorbreken dat taboe door het bespreekbaar te maken en te kijken wat iedereen kan doen.”

Hoe ontving het televisieteam u?
“Iedereen had er ontzettend veel zin in. Daardoor voelde ik me heel erg welkom. Vervolgens had ik als eindredacteur wel de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat we als een team te werk gingen. Maar ook om een open sfeer te creëren, zodat iedereen creatief meedacht én zich niet geremd voelde om te zeggen wat hij of zij vond. Voorzichtigheid naar elkaar helpt niet in zo’n proces. Ik geloof dat dat goed is gelukt. Het voelde alsof we al jaren samenwerkten.”

Hoe kijkt u terug op deze ervaring?
“Heel positief. Dat ik met zulke professionele mensen deze prachtige productie heb mogen maken, zie ik als een enorm cadeau. Het voelt ook wel kwetsbaar, want net als bij het uitbrengen van een boek leg je ook een beetje van je ziel bloot. Maar veel belangrijker zijn de mensen die hun verhaal durfden te doen, zij hebben mijn enorme bewondering en respect. We hopen dat we kijkers kunnen raken en dat ze gaan denken: dit is een probleem van ons allemaal, en ik kan er zelf ook iets aan doen.”

Eindredactie, maandag - NPO 1 • 21.25