De Taiwanees-Amerikaanse regisseur Sean Wang richt de camera op zijn oma's van in de 80 en 90 jaar, zijn 'Nǎi Nai' en 'Wài Pó', die onafscheidelijke beste vriendinnen en huisgenoten zijn. De film legt hun dagelijkse leven vast, dat ze doorbrengen met dansen, stretchen en scheten laten, om hun zorgen te doen verdwijnen. Dit leidt uiteindelijk tot een meditatie over levens die gekenmerkt worden door zowel vreugde als pijn.