Stingray Brava reist de aarde rond op zoek naar de geheimen van 's werelds beroemdste operahuizen. Reis in deze aflevering mee naar Italië en ontdek alle wetenswaardigheden over het Teatro San Carlo in Napels. Nadat het oorspronkelijke koninklijke operahuis van Napels door een uitslaande brand was verwoest, werd het in recordtijd herbouwd onder leiding van architect Antonio Niccolini (1772-1850). Het gebouw werd op 12 januari 1817 heropend en is een schoolvoorbeeld van de bouwstijl van de Italiaanse operahuizen uit de achttiende en negentiende eeuw. Het ontwerp wijkt nauwelijks af van dat van andere theaters, al was het met z'n drieduizend zitplaatsen indertijd het grootste operahuis ter wereld - Napels was dan ook de grootste stad van Italië. Toen de zaal na de brand werd heropend stond het operaminnende publiek, dat van ver buiten de stadsgrenzen was samengekomen, versteld van de adembenemende architectuur. Napels is een bakermat van de Italiaanse opera, en daarmee van het hele operagenre. De beroemde conservatoria die de stad telde brachten musici en componisten voort als Domenico Cimarosa (1749-1801) en Giovanni Battista Pergolesi (1710-1736). Dankzij hun grote interesse in de liedkunst groeide Napels uit tot geboorteplek van de belcanto-stijl. Het uistekende orkest verleende het koninklijke theater z'n magnetische aantrekkingskracht op virtuose zangers en vertolkers van bravuraliederen. Deze documentaire richt zich dan ook op een recente Napelse premiere van Giuseppe Verdi's Il trovatore (1853), een werk dat bij uitstek de Italiaanse opera belichaamt. Daarnaast geven we een historisch overzicht van de opvallendste Italiaanse componisten: vanaf 1815 was Gioachino Rossini (1792-1868) de artistiek leider van het Teatro San Carlo, waar hij veel van zijn werk in premiere zag gaan. Gaetano Donizetti (1797-1848) leidde het theater 16 jaar lang, waarin hij 16 opera's voor het San Carlo schreef, waaronder het onsterfelijke Lucia di Lammermoor (1835). De belangrijkste Italiaanse operacomponist van de negentiende eeuw, Giuseppe Verdi (1813-1901), volgde hem op. Al sinds de première van één van zijn vroege werken, Alzira (1842), stond Verdi hier te boek als legende. Hij bleef verbonden aan het San Carlo, waar hij een jaar lang de artistieke leiding had. Van hem kwam het voorstel om een extra orkestbak aan te leggen.