Aletta Jacobs weet al op jeugdige leeftijd dat ze dokter wil worden. Ze verzoekt Thorbecke om toegelaten te mogen worden tot de universiteit en vestigt zich na haar studie als eerste vrouwelijke arts in Amsterdam. Hier verdiept ze zich met name in sexualiteitsproblemen bij vrouwen en zet ze zich in voor algemeen kiesrecht. Regisseur Nouchka van Brakel figureert in de film als interviewster die tijdgenoten ondervraagt over het leven en werk van dr. Jacobs. De vraaggesprekken geven een impressie van de stroom van negatieve reacties, die de feministe over zich afriep. Als Aletta aan het eind van de film terugblikt op haar leven, blijkt evenwel uit vele foto's en brieven hoezeer ze uiteindelijk werd gewaardeerd.