NPO 3 · 19 juli 2025 · 22:15 - 23:45

Brian (Jarne Heylen) woont met zijn vader Maurice in een rommelige stacaravan op een sloopterrein aan de rand van de samenleving.

Zomervacht

Voor een dertienjarige is hij opvallend zelfstandig. Dat moet ook wel met een vader die veel afwezig is en vooral met zichzelf bezig is.

Maar jezelf redden is nog iets anders dan de zorg op je nemen voor een meervoudig gehandicapte broer.

In deze gevoelige verfilming van Jaap Robbens roman krijgt Brian precies die taak toegeschoven.

De instelling waar Lucien (Joël in ’t Veld) woont, zit in een verbouwing, en daarom haalt Maurice hem in huis – niet uit vaderliefde, maar vanwege het bijbehorende financiële voordeel.

Zelf is hij nauwelijks thuis, waardoor de zorg op Brian neerkomt in Zomervacht. En dat blijkt toch iets ingewikkelder dan een beetje appelmoes met pillen voeren, zoals zijn vader het beschrijft.

Waar Brian aanvankelijk geen idee heeft hoe hij Lucien moet benaderen, ontstaat er langzaam een bijzondere band.

Broederliefde

Zomervacht is geen klassiek coming-of-ageverhaal, maar een indringende schets van verwaarlozing, verantwoordelijkheid en broederliefde.

Brian wordt heen en weer geslingerd tussen puberale verlangens en rauwe realiteit. De regie van Joren Molter is sober maar trefzeker, en de aankleding – bekroond met een Gouden Kalf voor production design – maakt de schrale wereld tastbaar.

Toch zijn het vooral Heylen en In ’t Veld die ontroeren: hun chemie laat zelfs in schrijnende scènes iets van geluk doorschemeren.