Deze Sonate voor Viool en Klavecimbel Nr. 6 BWV 1019 is de laatste van de sonates die Johann Sebastian Bach voor 1725 componeerde, waarschijnlijk toen hij werkzaam was als Kapellmeister in Köthen. Er wordt aangenomen dat hij de sonates voor Prins Leopold schreef en later de werken voor eigen gebruik in Leipzig aanpaste. Misschien is het hierdoor dat de werken goed speelbaar zijn voor amateurs, maar alle sonates bevatten genoeg finesse om een uitdaging te zijn voor professionele musici. De verschillende werken zijn als set bedoeld, net zoals de Brandenburgse concerten, maar deze laatste sonate heeft als enige vijf delen in plaats van vier.