Yesil Deniz

Doksanli yillarda bir Ege kasabasi hayal edin. Sicak samimi insanlarin yasadigi tipik ege evlerini, sokaklarinda motosiklet cigliklarini, traktor seslerini, yol kenarinda usul usul otlayan ineklerini, yemyesil bir denizi andiran ovalarini, mezarligindaki servilerini, daglarindaki agaclarini ve uzayip giden incecik yollarini. Iste boyle bir yerdir Yesilova kasabasi. Belediye hoparlorunden 24 saat anonslarin yapildigi, herkesin herkesi tanidigi ve hakkinda dedikodu yapacak kadar malumata sahip olabildigi, birakin cep telefonlarini henuz normal telefonlarin bile her evde bulunmadigi; asklarin, komsuluklarin, arkadasliklarin en sahici halleriyle yasandigi sicacik, sevimli bir yer. Yesil Deniz dizisinde belediye anonslarini Macir(H)Ayati yapar, her anonsunda Alpasa meydanindaki kahvehaneden kahkahalar yukselir. Yesil Deniz dizisinde yaz geldi mi de butun kasabali ovalara, tarlalara dolusur. Buyuk bir emek ve mesai isteyen tarla isi bir anda Yesilova halkinin bir numarali gundemi haline gelir. E ne de olsa yalnizca bir gecim kaynagi degil, ayni zamanda hayatin adidir bu tarlalar. Iyisiyle kotusuyle, acisiyla tatlisiyla butun bir hayati gecirdikleri yerin adidir.