Jaws 2,

Vakantie in Torremolinos, heerlijk naar het strand. Voor de goede orde: ik was een jonge tiener in de jaren 70. Met een opblaasbootje rende ik het water in, onbevreesd. Maar mijn oom en mijn vader waren minder gerust. Niet te ver, kijk uit, blijf in zicht en zwembandjes om. Dat deed ik, maar na een uurtje had ik het geweldige idee om de boot om te keren en dan onder het bootje een potje te watertrappelen.

Mijn oom en vader sprongen in paniek het water in, ze waren lijkbleek. Ik was toch een goede zwemmer, waarom waren ze zo bang? En toen hoorde ik het voor het eerst: Jaws! Ze waren vlak voor de vakantie naar een film geweest die zo eng was dat ze bijna zelf niet meer het water in durfden. Die film wilde ik natuurlijk ook zien, maar ik was te jong.

In mijn hoofd was de film nog enger dan ik me kon voorstellen. Ik mocht wel naar de LP luisteren, muziek van John Williams. En daar ontstond de liefde en fascinatie voor de beste film ooit. De poster met de grote haai tekende ik honderden keren na. Waar andere kinderen luisterden naar ABBA of Queen, luisterde ik naar Jaws. En net voordat het veilig was om weer het water in te gaan, kwam Jaws 2.

Voor veel mensen een mindere film dan het origineel, maar ik zag Jaws 2 eerst. Terwijl ik dit verhaal tik ben ik omringd door posters, handtekeningen, boeken, muziek en verschillende blueray-uitgaven van deze iconische film. Vanwaar de fascinatie voor deze film? 9 jaar oud en mijn brein explodeerde toen ik zag dat de haai een helikopter aanviel. Voor het eerst zag ik een volwassen film en ik werd direct ik megafan.

Jaws 1, het origineel, zag ik later en toegegeven: dat is een betere film. Maar Jaws 2 was de eerste voor mij en ik droom er tot op de dag van vandaag nog steeds van. Want de opvolger van de beste film ooit verdient meer credits. Nu Jaws vijftig jaar is zal er veel lof zijn. Jaws 2 is niet beter maar wel leuker.

Geloof me, voor een Jaws-fan als ik, is dat moeilijk om te zeggen. Maar ik kom er eerlijk vooruit: na 47 jaar durf ik dat het eindelijk te zeggen. En wat ik ook toegeef is dat ik nog ?altijd huiverig ben in het water.