Franciscusweg,

Een weg in Hilversum, daar waar alles begon. RTL Veronique, later RTL 4 genoemd, had daar zijn hoofdkantoor en studio’s. In Studio 1 was een hele kleine ruimte voor het nieuws met Loretta Schrijver en Jeroen Pauw. In Studio 2 zaten Tineke, Telekids en De 5 Uur Show. Later kwam Studio 3 erbij en gingen Irene en ik daar naartoe.

Ergens vorige week rijd ik erlangs en ik schrik. Waar Studio 2 van Viola Holt en Catherine Keyl al eerder was om gedoopt tot sportschool, is nu alles weg. Plat… Alleen nog wat brokken en hout. Mijn maag draait even om. Wat in de jaren 90 een heilige plek was, is nu bouwterrein. Voor iemand als ik met een grote hang naar nostalgie is dit vreselijk.

Even later volgt het nieuws dat Viola Holt is overleden. Een tv-icoon met een prachtige stem. Zowel als presentatrice als zangeres, want in Studio 2 zong Viola het lied ‘Desperado’. Het was voor de Gek van de Week Show, een geflopt programma van mij met haar lied als een van de weinige hoogtepunten.

Als ik stiekem ging kijken naar De 5 Uur Show zag ik Viola op haar best. Het gemak waarmee Viola live schakelde tussen een spelletje en interviews met een ster of iets actueels was meesterlijk. En altijd als dat klaar was en de bumper kwam, verscheurde ze snel haar kaartje. Zo, weg en hup door naar het volgende onderwerp. Dat vond ik natuurlijk weer zonde: weg is dat mooie kaartje met logo. ??

Nu is ook Viola er niet meer. De studio is weg. Wat overblijft zijn de herinneringen. En ik die moeilijk afscheid kan nemen van alles wat zoveel indruk op mij heeft gemaakt, dat vind ik altijd lastig. Begrijp me goed, Viola was meer dan De 5 Uur Show en een studio is maar een studio, maar toch.

De Franciscusweg waar ook de Mega Blubber Power Race vroeger stond, werd vaak bezocht door Linda, Roos en Jessica. Weer iets iconisch uit de jaren 90, met nu een mooie docu op HBO. Dat het niet op Videoland te zien is, blijft raar, want Linda, Roos en Jessica komen uit Nederlands langstlopende serie van… RTL. Hoe dan ook, het laat een beeld zien van een geweldig de tijd, de jaren 90. Met een lach en een traan. Ik weet dat je daar nooit te lang in mag blijven hangen, maar zolang ik nog op die weg zit kijk ik met plezier achteruit.