Waarom was Elixer een goede reden om weer te gaan acteren?

“Ik heb bijna tien jaar achter de schermen gewerkt, voor de stichting Get it done en filmplatform Cinetree, maar was er wel altijd van overtuigd dat ik weer zou gaan acteren. Alleen dan wel met het juiste project. Ten eerste vind ik Dana Nechushtan een fantastische regisseur. Ik heb eerder met haar gewerkt en toen voelde ik echt een klik. Ook het thema van de serie Elixer, de farmaceutische industrie, sprak me aan. Het is een bedrijfstak die zorg biedt, maar waarin het ook enorm om geld draait. Ik doe veel werk binnen de mentale gezondheidszorg en slik zelf ook medicijnen, dus ik heb daar een sterke connectie mee. Ik dacht eigenlijk meteen: wat een mooie rol!”

Wat is je personage voor persoon?

“Er zitten veel lagen in Isabelle. Aan de ene kant is ze echt een leider: ze heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel en ze wil zich bewijzen. Aan de andere kant heeft ze een kwetsbare kant: ze is moeder van een zoon die mentale uitdagingen heeft en de medicijnen van dat bedrijf moet gaan gebruiken. Het is heel mooi dat Elixer heel duidelijk ook die menselijke kant belicht. De serie laat zien hoe goede mensen in verkeerde omstandigheden terecht kunnen komen en daardoor dingen doen waar ze niet achter staan.”

Heb je het acteren gemist?

“Ik heb de afgelopen jaren veel achter mijn laptop gezeten en me gefocust op het opzetten van een bedrijf. Nu ben ik een half jaar bezig geweest met een groep mensen om iets moois te maken. Dat heb ik zeker gemist. Als ik een rol speel, richt ik me helemaal op wat één iemand beweegt. Ik vond het heerlijk dat weer te kunnen doen.”

Was het wennen om weer op een set te zijn?

“Enorm. Ik was in het begin ook wel even onzeker. Kon ik het nog wel? Op de eerste draaidag deden we ook meteen een paar heel belangrijke scènes. Het werken met zulke goede mensen zorgde ervoor dat ik me al snel helemaal kon overgeven. Uiteindelijk is vertrouwen de basis van acteren, je veilig kunnen voelen.”

Uit de dingen die je hebt gedaan, spreekt een grote maatschappelijke betrokkenheid. Heb je die van huis uit meegekregen?

“Ik ben opgegroeid in Oost-Afrika waar ik tot mijn twaalfde heb gewoond. Mijn moeder is verpleegkundige en mijn vader landbouwkundige en zij waren erg bezig met het beter maken van omstandigheden. Dat sociale is me met de paplepel ingegoten. Ik ben vrij jong gaan acteren en heb toen gemerkt dat je met films, series en documentaires mensen kunt bereiken. In deze tijd van polarisatie kunnen ze een middel zijn om te verbinden.”

Je hebt met Uit de schaduw en het vervolg daarop heel persoonlijke documentaires gemaakt over je eigen mentale uitdagingen.

“Het was het engste wat ik ooit had gedaan, maar ik denk dat veel mensen zich wellicht herkennen in mijn verhaal. Ik ben al jong gediagnostiseerd en dat heeft veel gedaan met mijn zelfvertrouwen, met hoe ik naar mezelf kijk. Toen ik de eerste documentaire aan het maken was, kwam ik erachter dat bijna de helft van Nederland een psychische diagnose heeft. Terwijl ik jarenlang heb gedacht dat ík gek was."

"Uiteindelijk besefte ik dat ik mezelf niet helemaal accepteerde en wat ik daarmee mijn kinderen meegaf. Eigenlijk vertelde ik hen dat je maar een deel van jezelf mag zijn en de rest moet weghouden. Op het moment dat ik open werd, gaf ik anderen een vrijbrief om dat ook te zijn, en kwam ik erachter dat iedereen wel tegen dingen aanloopt. Het is een ontzettend mooi en bevrijdend proces geweest om mezelf volledig te accepteren.”

Wat is het belangrijkste dat die openheid je gebracht heeft?

“Het weten dat ik niet alleen was. En dat het – gezien de cijfers – normaal is om niet ‘normaal’ te zijn. Er zijn gewoon heel veel variaties aan mensen. Ik sta tegenwoordig bijna elke week wel ergens te vertellen dat je gewoon mag zijn wie je bent.”

Elixer is vanaf woensdag 5 maart om 20.30 uur wekelijks te zien op NPO 1 en volledig te streamen op NPO Start.