Hoe de oorlog zorgde voor een dwang om te fotograferen

Batya Wolff groeide op voor de lens van haar vader Max, een fervent filmer en fotograaf. Het vastleggen van iedereen om hem heen was voor de Joodse Max, die twee zussen verloor in de Holocaust, vanaf 1945 de manier om met zijn oorlogstrauma's om te gaan. In de documentaire 2Doc: Vastgelegd onderzoekt Batya samen met coregisseur Arnoud Holleman wat dit voor haar heeft betekend.

Oorlog

Vele duizenden foto's en films liggen nog altijd in het ouderlijk huis, op papier, in albums en op cd-rom. Voor Max zijn foto's en herinneringen gelijkwaardige begrippen, maar het beeldarchief zit Batya vooral in de weg. De dwangmatige wijze waarop haar vader haar leven heeft vastgelegd confronteert haar met de verschrikkingen van een oorlog die al vóór haar geboorte voorbij was.