Informeren waarom iemand geen kinderen heeft is een relatief impertinente vraag, maar Astrid Joosten heeft een pasklaar antwoord: "Ik heb ze nooit gewild. En ik ben niet zielig of zo hoor, het is geen pijnlijk onderwerp, ik was niet onvruchtbaar. Dat ik geen kinderen zou krijgen, is niet iets wat ik op mijn achttiende bedacht heb, zo werkt het niet. Maar ik zat óf niet in een geschikte relatie óf van de ander hoefde het niet."

Handenbinders

Joosten twijfelde rond haar veertigste nog, maar ze kwam tot de conclusie dat ze niet echt een moedergevoel heeft: "Ik kan heel erg genieten van kinderen als ze van een ander zijn en ik vind vooral grote kinderen leuk. Zoals de kinderen van Rob (Peters, haar echtgenoot -red), die zijn tussen de 18 en 24 jaar. Net als mijn nichtjes en neefjes, dat zijn twintigers. Daar kun je goede gesprekken mee hebben, die komen met vragen en dan kun je ze wijze lessen geven. Dat vind ik echt leuk. Maar dat kleine grut, ongelooflijke handenbinders, ik heb vriendinnen nooit benijd."

Bejaardenhuis

Astrids keuze riep door de jaren heen vragen op: "De gekste opmerking daarover was iemand die zei dat ik misschien geen bezoek krijg als ik later in een bejaardenhuis terechtkom. Maar daar ga je toch geen kinderen voor nemen? Doe normaal!".

Dood

Sowieso heeft de presentatrice een nuchtere kijk op leven en dood. Ze beschouwt zichzelf als een 'enorme bofkont' die heeft geleefd onder haar eigen voorwaarden: "Tegelijkertijd stel ik me er ook niks van voor. Als ik straks dood ben, komt er een berichtje op het journaal en een artikeltje in de VARAgids en tien jaar later heeft niemand meer van je gehoord. Er blijven uiteindelijk twee verhuisdozen van je spullen over en op een dag gooit iemand die ook weg. C’est la vie."