Netflix leek helemaal geen zin te hebben in de serie Dahmer - Monster: The Jeffrey Dahmer Story van Ryan Murphy. De streamingdienst gaf de serie een onmogelijke titel mee, maakte geen enkele reclame en gaf geen screeners vrij voor journalisten. Blijkbaar vond Netflix het beter dat Dahmer zo weinig mogelijk aandacht kreeg. Misschien omdat Netflix de serie te schokkend vindt? We weten het niet. Inmiddels is duidelijk dat het gebrek aan promotie geen enkele invloed heeft op de kijkcijfers. Dahmer stond bijna meteen na de release wereldwijd op de eerste plek van de best bekeken producties. 

17 mannen

Die kijkers zien een goedgemaakte, geweldig geacteerde, gruwelijke serie. Jeffrey Dahmer vermoordde in dertien jaar tijd, vanaf de jaren zeventig, 17 (voornamelijk zwarte) mannen op vreselijke wijze. Hij martelde ze, experimenteerde met hun lichamen en at in sommige gevallen hun organen. En Ryan Murphy laat het allemaal zien in de serie. 

Stank en blunderende politie

Dahmer gaat de meeste gevallen naar een club en pikt daar een nietsvermoedende man op die denkt een leuke nacht tegemoet te gaan. Als kijker weet je wat er gaat gebeuren en dat maakt het moeilijk om te blijven kijken. Dahmer duwt lijken in een koffer, boort gaten in de hersenen van zijn slachtoffers en eet met smaak een lever op. Er komt geen einde aan. Wanneer een buurvrouw of Dahmer's oma klaagt over stank, ruik je als kijker de lijkenlucht bijna door je televisie heen. Brrr. En dan hebben we het nog niet eens over de blunderende politie die Dahmer verschillende malen veel eerder had kunnen oppakken. Iets wat het alleen nog maar ondraaglijker maakt.

Evan Peters

Evan Peters speelt een geweldige rol als de monotoon pratende, emotieloze seriemoordenaar uit Milwalkee. Ook Richard Jenkins als vader Lionel is fantastisch en je ziet dat er zorg is besteed aan het uiterlijk van de serie. Maar of we deze serie echt nodig hadden om te weten wat een monsterlijke man Jeffrey Dahmer was? Nee. 

Sterren

3 van de 5 sterren