Keizerspinguïns moeten wat voor hun kuikens over hebben. Ze staan maanden in de Antarctische winter met het ei op hun poten om te voorkomen dat de inhoud vorstschade oploopt.

Happy Feet

De schrik is dus groot als een onhandige papapinguïn in spe zijn ei van zijn poten laat glijden. Het ei ligt er snel weer warmpjes bij, maar nadat de het kleintje uit het ei is gekropen blijkt het toch gevolgen te hebben gehad. De kleine Mumble kan namelijk niet zingen. Lastig, want pinguïns lokken hun partners met een zelf gezongen liefdeslied.

Gelukkig heeft Mumble in Happy Feet wel andere kwaliteiten: hij kan tapdansen als een malle. Dat moet ook wel, want hij zal alles uit de ijskast moeten halen om het hart van zijn geliefde te veroveren.

George Miller

Het idee voor Happy Feet is ontsproten uit het brein van George Miller. De Australische scriptschrijver en regisseur is zeer begaan met het wel en wee van de Zuidpool.

Hij vertelt aan The Wallstreet Journal dat hij daarom besloot ook een milieuboodschap in het verhaal over de tapdansende pinguïn te stoppen. “We zijn ons in Australië zeer bewust van het gat in de ozonlaag en de staat van Antarctica is een heel duidelijke graadmeter daarvoor. We moesten dat dus wel in de film verwerken. Je kunt geen verhaal over pinguïns vertellen zonder dat te benoemen.”